Van 6 tot en met 13 november 2023 vond de Europese Week van de Vruchtbaarheid plaats. Het thema was dit jaar mentale gezondheid. Patiënte Kimberley heeft gehoor gegeven aan onze oproep om persoonlijke verhalen te delen. We willen herkenning en erkenning bieden aan iedereen die kampt met een onvervulde kinderwens. Maar ook om te laten weten: je bent niet de enige en je staat er niet alleen voor!
Lees in deze blog hoe Kimberley en haar partner mentaal voor zichzelf zorgen tijden hun fertiliteitstraject.
Kimberley: ‘’Toen mijn verloofde en ik elkaar leerden kennen wisten we al vrij snel dat we samen een gezin wilden stichten. Hij is wat ouder dan ik en zelf was ik er ook wel klaar voor om moeder te worden. We hebben een mooi huis, goede baan en in 2024 gaan we trouwen.
Ik verdiepte me in het verhogen van je kansen om zwanger te worden en we probeerden dingen als het omhoog leggen van je benen na het vrijen tot aan meer sporten en geen alcohol drinken. Maar na 1 jaar thuis proberen was ik nog steeds niet in verwachting. Via de huisarts kreeg ik vrijwel direct een verwijzing. Ik had mezelf al georiënteerd via Zorgkaart en de reviews over Nij Linge in Gorinchem spraken me erg aan. Sinds februari 2023 zijn we onder behandeling bij Nij Linge.
Je krijgt wat je aankan
Inmiddels zijn we 5 IUI pogingen verder maar helaas nog niet in verwachting. Vanwege de kwaliteit en het volume van het sperma van mijn vriend hebben we net onze eerste ICSI ronde opgestart. We zitten midden in het hormoonstimulatieproces en over ongeveer 2 weken zal de punctie plaatsvinden.
Ik ervaar gelukkig weinig bijwerkingen van de hormonen, alleen heb ik wat hoofdpijn. Mentaal gaat het goed met me. Ook al is het een lastige tijd voor mij en mijn familie. Mijn moeder, begin 60, is recent gediagnosticeerd met dementie. Ik ben enigst kind en woon ongeveer een uurtje bij mijn ouders vandaan. Het is erg dubbel dat ik zo intens bezig ben met ‘oud’ en ‘nieuw’ leven op hetzelfde moment. Ik houd me vast aan de gedachte dat het leven zijn weg vindt en dat je krijgt wat je aankan.
Werk als afleiding
Ik heb een drukke baan maar ik heb juist geen behoefte om een stapje terug te doen. Het werken houdt me juist op de been. Mijn leidinggevende let daarin goed op en stuurt me soms naar huis als ze denkt dat het goed is om rust te nemen. Ik reis veel voor mijn werk en pas stond ik op het vliegveld in het toilet mijn hormooninjecties te zetten. Toen dacht ik wel; wat ben ik toch allemaal aan het doen?
Ik ben heel open over onze kinderwens en het traject waar we in zitten. Juist omdat ik mensen wil laten ervaren dat vragen als ‘Wanneer komen de kindjes?’ of ‘Heb jij kinderen?’ confronterend en pijnlijk kunnen zijn.
Duidelijk einddoel
Ik ben een doorzetter en heb een duidelijk einddoel voor ogen. Een kindje op de wereld zetten zal niet makkelijk worden. Een kindje opvoeden is dat ook niet. Ook dan zal ik me soms moe en gefrustreerd voelen. Er zullen altijd dingen gebeuren in het leven waardoor je uitgedaagd wordt om door te gaan en jezelf te herpakken.
Ik probeer leuke dingen te blijven doen. Ik dans graag en geniet ervan om in de natuur lange wandelingen te maken. Ook heb ik een verloofde die goed voor me zorgt.
Maar natuurlijk ook lukt het me soms niet of komt het enge gevoel over me heen; stel dat het nooit gaat lukken? Want die kans bestaat.
Wij kennen als koppel onze grenzen hierin; we willen geen gebruik maken van donorsperma, donoreicellen of de overstap maken naar adoptie. Dat betekent dat ICSI onze beste kans op ouderschap is. We hebben er het volste vertrouwen in dat het gaat lukken: samen gaan we ervoor!
